Masaż
- zabieg fizjoterapeutyczny polegający na sprężystym (nie plastycznym) odkształcaniu tkanek.
Masaż może mieć cele lecznicze, relaksacyjne lub przygotowywać mięśnie do wysiłku.
Rodzaje masażu
Spośród rodzajów masaży wyróżnia się m.in.:
- klasyczny
- manualny drenaż limfatyczny
- sportowy
- izometryczny
- segmentarny
- synkardialny
- łącznotkankowy
- shantal'a
- podwodny
- wirowy
- natryskowy
- wibracyjny
- podciśnieniowy
- pneumatyczny
- punktowy (akupresura)
- trigger point - nie związany z punktami akupresury
- stawowy centryfugalny
- sensoryczny
- indonezyjski
- tajski
- ajurwedyjski (ajurweda)
- lomi lomi nui
- ma-uri
- tkanek głębokich
- poprzeczny
- suchy
- shiatsu i clinical shiatsu
Masaż klasyczny
Techniki masażu klasycznego:
- Technika głaskania
- Technika rozcierania
- Technika ruchów biernych
- Technika uderzenia
- Technika ugniatania
- Technika wibracyjna
- Technika oklepywania
- Technika wstrząsania
- Technika wyciskania
Nieodłącznym uzupełnieniem masażu staje się terapia manualna oraz chiropraktyka.
Historia masażu
Historia masażu wywodzi się ze starożytności, kiedy to był on uzupełnieniem obrzędów religijnych, a z czasem części oddziaływań medycyny ludowej. Zapoczątkowany w Indiach i Chinach, stanowił naturalną metodę leczniczą. Już Hipokrates, a potem Celsus i Galena wskazywali na wykorzystanie masażu w poszczególnych jednostkach chorobowych. W Starożytnej Grecji masowano sportowców przed zawodami, aby natłuścić ich ciała oliwką. Ponieważ w Średniowieczu nastąpił zastój nauk medycznych, również i masaż przestał być powszechnie stosowany.
W XVI wieku techniką masażu zajął się francuski lekarz Ambroży Paré. W wyniku badań nad fizjologią masażu oraz w oparciu o obserwację pozytywnych skutków masażu u chorych po operacjach, w swojej pracy naukowej ogłosił on masaż jako oficjalną metodę leczenia.
Tym samym problemem zajmował się w XVII wieku lekarz Friedrich Hoffman (1600-1672). Opierając się na własnych badaniach i obserwacjach opracował program stosowania masażu w licznych przypadkach chorobowych.
W XIX wieku największy wkład w rozwój masażu leczniczego włożył szwedzki lekarz Per Henrik Ling (1776-1839). Został on współautorem „szwedzkiej gimnastyki”, w zakres której wchodzi masaż leczniczy. Zasady masażu ze wskazaniami i przeciwwskazaniami do jego wykonywania określił holenderski lekarz Johan Mezger (1839-1909). Powołał on do życia prawdziwą szkołę masażu klasycznego i uważany jest za autora „masażu naukowego”.
Istotny wpływ na rozpowszechnianie masażu miała również polska myśl naukowa. Dzięki publikacjom naukowym lekarza Izydora Zabłudowskiego masaż był traktowany na równi z innymi działami wiedzy medycznej.
Wraz z rozwojem fizjologii i neurofizjologii powstawały nowe metody masażu: segmentarny, limfatyczny, łącznotkankowy i okostnowy.
W Polsce wielu wybitnych fachowców z zakresu rehabilitacji leczniczej zajmuje się propagowaniem masażu, jednak program studiów medycznych jest w dalszym ciągu bardzo ubogi w elementy rehabilitacji i masażu.
Zapraszamy do zapisania się na nasz newsletter,
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz